Oppigårds Bryggeri. Szwedzki browar rzemieślniczy

Miały być piwa norweskie, jednak będą dziś szwedzkie. Oppigårds Bryggeri powstawał w ciężkich mękach. Björn Falkeström oczywiście zaczynał jako piwowar domowy. Ten scenariusz często będzie się powtarzał. We wczesnych latach 90 – tych przeprowadził się ze Sztokholmu do rodzinnej posiadłości w Dalarnie, w samym, pokrytym gęstymi lasami, sercu Szwecji. Na codzień pracował w sklepie z narzędziami, a po godzinach budował browar metodą jak to się u nas mówi”na Artezana”, czyli poprzerabiał stare tanki na mleko, czy zbiorniki technologiczne. Przystosował na potrzeby warzenia wszystko co się nadawało i było na miejscu, a zostało po starym gospodarstwie dziadka. Dobudowane zostały też specjalne pomieszczenia. Trwało to aż 7 lat, mimo planowanych 2-3. Pierwszą warkę popełniono w noc sylwestrową 2003 roku. Aktualnie limit produkcyjny wynosi 995.000 litrów, jednak został już złożony wniosek o pozwolenie na 2,5 miliona. Możliwości ponoć są, jednak sytem prawny, bardzo podobny w kwestii podejścia do używek do norweskiego, nie pozwala tak łatwo zwiększyć wybicia. Aktualnie dostępnych jest 10 piw, mi przypadło szczęście degustacji 3 z nich.

Oppigårds Single Hop Ale poszedł na pierwszy ogień. Piwo to jest inspirowane podróżą do Anglii w 2007 roku. Podczas odwiedzin pewnej chmielowej farmy Szwedzi pili różne piwa, jak się okazało wszystkie były na słoweńskim Styrian Goldings. Taki też chmiel zastosowano w tym ale. Piana niska, ale utrzymuje się i oblepia szkło. Kolor żółty. W nosie czuć kwiatki, troszkę słodu oraz minimalnie cytrusy. W ustach podobnież; dobry balans, jest i słodowo, jest i dużo chmielu. Jest cytrusowo, kwiatowo i rześko. Aż w 20 % udziela się tu słód pszeniczny.  Goryczka rzędu 28 IBU. Ciekawe piwko jednak szału u mnie nie spowodowało, może dlatego, że pite było na naprawdę ciężkim kacu. Aha ten Single Hop zdobył złoty medal na Festiwalu Piwa i Whiskey w Sztokholmie w 2011 roku.

Browar: Oppigårds
Nazwa: Single Hop Ale
Ekstrakt: 1048
Alkohol: 4,8%
Ocena: 6,5/10 (niezłe)

Oppigårds Golden Ale było kolejne. To pierwsze piwo uwarzone w browarze, w portfolio zagościło na stałe i jest ponoć najbardziej popularnym ale w Szwecji. Piana podobnie jak u tego wyżej. Kolor nie inny jak złoty. Zapach niezbyt intensywny, słodowo-owocowy, jagodowy od Pacific Gem. Panowie browarnicy mocno pochmielili na smak Cascadem. Dominują owoce tropikalne, ale też zaznaczona jest podstawa słodowa i odrobina karmelu.. Nie wiem skąd te owoce z tropików, bo w tym sezonie Cascade daje zdecydowanie bardziej kwiatowe nuty. No nic. Goryczka nie wysoka, ponoć 42 IBU. Pełne w smaku, bardzo przyjemne i sesyjne.

Browar: Oppigårds
Nazwa: Golden Ale
Ekstrakt: 1050
Alkohol: 5,2%
Ocena: 7,1/10 (dobre)

Oppigårds Amarillo poszedł na koniec. Reprezentuje styl American Pale Ale, jak nazwa wskazuje chmielony jest tylko odmianą Amarillo, również na zimno. Zdobywca pierwszych miejsc na SBWF w 2010 i 2011 roku. Piana i kolor jak wyżej. Zapachy charakterystyczne dla tego chmielu czyli cytrusowe, intensywne. W smaku idealnie wręcz zbalansowane. Jest tu wszystko na miejscu. Smaki od słodów, od chmieli i idealna goryczka przepięknie ze sobą współgrają. W ustach aksamit. Wchodzi to jak złoto.

Browar: Oppigårds
Nazwa: Amarillo
Ekstrakt: 1060
Alkohol: 5,9%
Ocena: 8,1/10 (bdb)

Spotkanie ze szwedzkim piwnym rzemiosłem było bardzo udane i aż szkoda, że w pobliskim Systembolaget nie ma innych piw ze stajni  Oppigårds Bryggeri. W Polsce się z tym browarem niestety nie spotkałem. Jedynie kolega po blogu, ElDesmadre już parę miesięcy temu pięknie zrecenzował kilka piwek, więc zainteresowani mogą porównać, gdyż 2 z nich pojawiły się też tu 😉