Stout na świętego Patryka czyli Kruk z browaru Widawa.

Każda okazja jest dobra by napić się stouta, nie tylko dzisiejsze irlandzkie święto narodowe lansowane przez media. Upolowałem Kruka z Widawy, uwarzonego wg. receptury Tomka Kopyry, piwowara domowego. Pierwszy kontakt z tym piwem miałem w zeszłym roku pijąc je z kega w siedzibie browaru, i z tego co pamiętam zrobiło ono na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Jest to american dry stout chmielony Simcoe. Przymiotnik american oznacza między innymi teoretycznie większą paloność i goryczkę, a jak jest w rzeczywistości przekonacie się poprzez dalszą lekturę 😉

Piana bardzo solidna, oblepiająca szkło. Wysycenie umiarkowane. Zapachy sosnowe, cytrusowe z przebijającą się palonością. Pierwszy łyk mnie zaskoczył; spodziewałem się większej treściwości przy ekstrakcie 12%. W piwie tym ciała jest mało, przypomina ono pod tym względem nawet Guinness’a Draught słynnego ze swojej wodnistości, z tym że on ekstrakt ma rzędu 9-10 %. Nie stanowi to jednak problemu, a wręcz sprawia, że Kruk jest niesamowicie pijalny. Oprócz tradycyjnych smaków stoutowych czyli słodów palonych czy gorzkiej czekolady czuć żywiczny charakter typowy dla chmielu Simcoe. Fajnie to się komponuje z resztą. Paloność wcale nie taka duża. Goryczka też niezbyt wysoka, albo za mało chmielu kupili, albo mnie już trudno pod tym względem zadowolić. Finisz leciutko kwaskowaty i trochę osuszający. A popiół? Raczej nie.

Podsumowując Kruk jest przyzwoity. To co mi się najbardziej w nim podoba to jego wysoka pijalność oraz żywiczny charakter pochodzący od amerykańskiego chmielu Simcoe. Niestety ową pijalność mocno ogranicza cena.

Browar: Widawa
Nazwa: Kruk
Ekstrakt: 12 %
Alkohol: 4,7 %
Ocena: 7/10 (dobre)